Aan de hand van onderstaande stellingen bespraken de debaters hoe Samen Beslissen standaardpraktijk zou kunnen worden. Bij elke stelling staan de belangrijkste voor- en tegenargumenten die in het debat aan de orde kwamen:
Nederland heeft de beste medische zorg voor kankerpatiënten van de hele wereld.
Eens: Wat vind je het beste, goede beschikbaarheid of voor elkaar zorgen? We hebben een goede zorgverzekering, sociale opvang en goede zorg. Ik ben vooral overtuigd, omdat wij anders dan in veel landen het best voor elkaar zorgen.
Oneens: Als we kijken naar beschikbaarheid van de allernieuwste behandelingen, lopen we in Nederland achter.
Alle gesprekken met de specialist moeten standaard opgenomen worden voor de patiënt om terug te luisteren
Eens – Hoe meer openheid, hoe beter. Vaak komt het eerste gesprek niet binnen, dan is het fijn dat je het gesprek kunt terugluisteren. Helemaal als niemand met je mee kan.
Oneens – Als het gesprek opgenomen wordt, denkt iemand alleen: hoe kom ik over? Verwoord ik het wel goed? Straks wordt dit gesprek op social media geplaatst.
Specialisten moeten altijd meer dan één behandeloptie geven
Eens – Alternatieven zijn altijd goed. Er is nooit één beste optie. Eén behandeloptie geven is een vorm van paternalisme. De patiënt is eindverantwoordelijk, de arts adviseert.
Oneens – Als arts moet je de patiënt niet overbelasten. Er moeten ook meerdere opties zíjn. Als één optie medisch gezien de beste optie is, moet je die adviseren.
Eén gesprek tussen specialist en patiënt is voldoende om een goede behandelkeuze te maken
Eens – Als het een gesprek van een uur is, kom je daar al een heel eind mee. De dokter moet er daarnaast wel tijd voor hebben, die van mij heeft dat niet.
Oneens – Eén gesprek kan voldoende zijn, maar dat is niet altijd zo. Een extra gesprek is vaak nodig om het te laten bezinken. Het is zeker geen overbodige luxe.
Een goede specialist laat de patiënt 100% vrij om een eigen keuze te maken
Eens – De arts moet geen druk uitoefenen, alleen zijn/haar aandeel in het gesprek bijdragen. Uiteindelijk ligt de keuze bij de patiënt. Anders kan de specialist ook aansprakelijk worden gesteld.
Oneens – Als een patiënt twijfelt, dan mag de arts hem/haar wel een duwtje in de goede richting geven. Volgens de Eed van Hippocrates mag de arts de patiënt niet schaden, dat betekent dat die soms iets moet doen tegen de keuze van de patiënt in.
Specialisten moeten zich beter verdiepen in het dagelijks leven van hun patiënt
Eens – Mijn specialist vraagt soms niet verder. Soms heeft ‘ie ook een slecht humeur, dan durf ik het niet te vragen. Het is de verantwoordelijkheid van de specialist om de patiënt te leren kennen.
Oneens – Ik denk dat het nu al best goed gaat. Artsen zijn specialist op hun medisch gebied, niet op communiceren. Die communicatie moet je met het behandelteam oppakken, daar moet je niet alleen artsen mee belasten.
Het zou goed zijn als de specialist de behandelopties ook overlegt met de huisarts
De specialist moet de behandelkeuze aanpassen als de verpleegkundig specialist daar om vraagt
Het zou goed zijn als de ziekenhuizen ervaringsbuddy’s in dienst hebben
Wij moeten er binnen 2 jaar voor zorgen dat minstens 50% van alle consults via e-health gaan
Alle patiëntenvoorlichting/keuzehulp moet op één centrale website of app worden aangeboden
De specialist is verplicht de conclusies uit het consult schriftelijk mee te geven met de patiënt
